“Heb je dat gezegd? Het is volledig langs mij heen gegaan …”
Ken je dat? Je bent in gesprek met een paar collega’s op je werk. Er komen allerlei onderwerpen voorbij, maar je merkt aan alles dat er eigenlijk maar nauwelijks geluisterd wordt. De behoefte om elkaar te overtreffen met het vertellen van bijzondere belevenissen, is groter dan te luisteren naar het verhaal van anderen. Zenden wordt belangrijker dan ontvangen. Iets vertellen kan ook zonder gevolgen blijven, maar wanneer je echt luistert, moet je misschien wel in actie komen … Stel je voor dat iemand op de vraag “Hoe gaat het ermee?” het echt gemeende en niet het ‘politiek correcte’ antwoord geeft. Daar zul je dan toch iets mee moeten. Een roep om hulp kan niet onbeantwoord blijven. Kortom: welgemeende belangstelling kan vergaande consequenties hebben. Je kunt je er later niet meer van afmaken met een “O, heb je dat gezegd? Het is volledig langs mij heen gegaan …”
Groter, sneller en afstandelijker
Het bedrijf waar je werkt moet steeds weer groeien, je klus moet in steeds kortere tijd geklaard zijn en veel persoonlijke aandacht van je leidinggevende ervaar je ook al niet. Dat is wel een tendens die ik – en ik ben zeker de enige niet – steeds vaker waarneem. En, laten we eerlijk zijn, zolang de prijzen blijven stijgen, zal deze cyclus niet doorbroken worden. De huurprijs van het kantoorpand, de kosten van de koffie uit de automaat, ja zelfs jouw salaris (…) blijven niet op hetzelfde niveau als afgelopen jaren. En dan is het meestal verleidelijk en soms zelfs onontkoombaar om er nog maar een tandje bij te zetten. Het is logisch dat je dan niet al teveel tijd neemt om aandacht te geven aan die ene collega, die nooit verlegen zit om een lang antwoord op een korte vraag. Het credo ‘tijd = geld’ lijkt aan hem niet besteed.
Kleiner, trager en menselijker
Onlangs las ik het boek ‘Gigantisme’ van de Vlaamse econoom Geert Noels. Als antwoord op het kapitalistische systeem, waarin de economie lijkt dol te draaien, pleit hij voor een systeem waarin weer ruimte komt voor een economie bestaande uit kleinschaliger initiatieven, waar kwaliteit belangrijker wordt dan kwantiteit en waarin de mens, het individu, weer centraal komt te staan. Het zal er mogelijk ook weer toe leiden dat wij weer wat meer aandacht aan elkaar gaan besteden. Opmerkzamer worden en op die manier bijdragen aan een samenleving waarin steeds meer mensen beseffen, dat het niet gaat om wat zij zeggen, maar om wat anderen horen. En een opmerking als “O, heb je dat gezegd? Het is volledig langs mij heen gegaan …” steeds minder gehoord zal worden.
Ben je overigens benieuwd hoe het met jou opmerkzaamheid is gesteld? Mag jouw opmerkzaamheid wel wat beter zijn, vind je? Wil je misschien je twijfel daarover weleens met iemand delen? Ik ga graag met je in gesprek. Via https://junctajuvant.nl/ kun je een afspraak maken.
Met vriendelijke groet,
Machiel Kuijt
Recente reacties